گل ‌های طبیعی می ‌توانند حس نشاط و سر زندگی را در ما ایجاد کنند در این مقاله به  گیاهان زیر می پردازیم.

 

کود: دو گرم در لیتر هر دو هفته یکبار از فروردین تا خرداد ماه. 

 

نوع خاک: مخلوطی از خاک باغچه، خاکبرگ، ماسه شسته و خاک رس به نسبت مساوی. 

 

ربوتیا Rebutia 

 

 

 

ساقه آن کروی که فاقد شیار است و بر سطح آن غده های کوچک به صورت مار پیچی قرار می گیرند و در سطح جانبی ساقه گل به شکل قیفی یا شیپوری به رنگ قرمز یا نارنجی ظاهر می شوند.

 

مراقبت: خاک قلیایی، رطوبت کم، آبیاری کم، حرارت زیاد و نور زیاد. 

 

ازدیاد: توسط کاشت بذر در اوایل بهار در حرارت 21 درجه سانتیگراد و قلمه اواخر بهار و اوایل پاییز. 

 

کود: خاک مخلوطی از یک قسمت خاک باغچه و دو قسمت ماسه شسته و بسیار جزئی کود دامی. 

 

زبان پس قفا Delphinium 

 

 

 

گل زبان در قفا از خانواده آلاله است. این گیاه در ایران فراوان و بطور خودرو در مزارع گندم می روید، انواع پرورش یافته به جز رنگ زرد گل درشت دیده می شود.بلندی این گل 180-30 سانتیمتر است. پرچمها به رنگ سفید، سیاه، آبی و طلایی دیده می شود. انواع پاکوتاه آن به بلندی 35-30 سانتیمتر دیده می شود که دارای گلهای درشت و پُرپر می باشند. گل زبان در قفا در خاک اسیدی رشد نمی کند و بهترین PH برای آن 7-5/6 یا PH خنثی است. گرچه اگر خاک کمی قلیایی باشد ضرری به رشد آن نمی خورد. این گیاه با بذر زیاد می شود.ولی گلهای آن با گل مادری فرق می کند. بنابراین برای تکثیر از پاجوش های زیادی که در کنار بوته اصلی بوجود می آید قلمه هایی تهیه می کند و آنها را در خاک برگ با شن کشت می نمایند. (اگر قلمه ها را در هورمون فرو برند زودتر ریشه می کند).پس از ریشه کردن آنها را به گلدان کوچکی انتقال می دهند. و در اواخر تابستان در جای اصلی به فاصله 80-70 سانتیمتر می کارند و ابتدا برگهای پنجه ای بزرگی ایجاد می نمایند که ممکن است همان سال اول به گل بنشیند ولی بهتر است این شاخه ها را قبل از گل کردن کوتاه کنند. پس از سرد شدن  هوا برگهای هوایی گیاه از بین می رود. در این صورت با کمپوست اطراف آن را می پوشانند تا ریشه ها از بین نرود. از اوایل اسفند ماه برگهای جدید زبان پس قفا ابتدا خاکستری و بعد سرخ رنگ می شوند و سر از زمین بیرون می آورند. پس از آن از میان آنها چند شاخه شروع به رشد می کند بهتر است در سال اول یکی از شاخه ها را باقی گذارند و بقیه را حذف نمایند تا باز هم بوته برای سالهای بعد قوی گردد. شاخه ها به رشد خود ادامه می دهند. در اردیبهشت ماه گلهای زیبایی می دهند. این گلریزان تا دو ماه و نیم ادامه می یابد. بعد برگها شروع به زرد شدن می کنند و قبل از تولید تخم شاخه ها و برگها را در فاصله چند سانتیمتری خاک قطع می کنند و خاک اطراف آنرا زیرورو می کنند. و مقدار زیادی کمپوست به آن می افزایند که اگر این کار را بکنند در پاییز دوباره گیاه به گل می نشیند و در حین رشد گاهگاهی گیاه را با کود مایع تقویت می کنند.

یک راه دیگر تکثیر، تقسیم ریشه است که این کار قبل از بیدار شدن بوته صورت می گیرد و در این حالت گیاه خیلی زودتر به گل می نشیند. اگربذر را بکارند باید به آن کمپوست دهند تا اطراف گیاه خشک نشود.

چون زبان در قفا گیاهی پایاست می تواند تا ده سال در یک زمین باقی بماند. باید خاک دارای عمق زیاد باشد و کود کافی و مواد نگهدارنده رطوبت به آن داده شود. زهکشی خاک نیز حائز اهمیت است. در زمستان نیاز به نور دارد ولی اگر در بهار در سایه سر و شاخه ها قرار گیرد دوام گل بیشتر می شود.

 

 

 

این گل از خانواده تاج خروسان است و بخاطر برگهای زیبایش که در رنگهای زیبایش که در رنگهای گوناگون است، پرورش داده می شود و بخاطر شباهت برگهایش به بنت قنسول تابستانه نامیده می شود. برگها، گاهی بصورت ایستاده و گاهی آویخته دیده می شوند. برگهای قسمت پایین سبز رنگ هستند و در نوک ساقه و گلهای سمت بالا به رنگهای زرد، قرمز،صورتی، ارغوانی،طلایی وابلق در می آیند و حاشیه خارجی به رنگ زرد، قسمت وسط به رنگ قرمز تا صورتی و در نزدیکی رگبرگها به رنگهای تیره در می آیند. این گل برای تک کاری روی چمن و عقب حاشیه گل مناسب است، به محل آفتابگیر نیاز دارد و در هر نوع خاکی به عمل می آید.بذر آن را در اول سال در جای اصلی یای جعبه نشا کشت می نمایند و پس از آن که بوته ها به اندازه کافی رشد کردند آنها را به فاصله 40-20 سانتیمتر از یکدیگر در محل اصلی می کارند. گلهای آن خیلی پر است و اگر زیاد بزرگ شد از 20 سانتیمتری آنرا هرس می نمایند تا مجددا شاخه های تازه و قوی بوجود آورد.

 

زنبق Iris 

 

 

 

گل زنبق از تیره زنبق هاست، زنبق معمولی شامل گیاهان علفی پایا سوخ دار می باشد که برگهای آن خنجری شکل، دارای رگبرگهای موازی و طرز قرار گرفتن آنها به صورتی است که غلاف هر برگ قسمتی از برگ دیگر را می پوشاند.

زنبق تابستانه یا زنبق زینتی دارای ریزومهای ضخیمی است که در سطح زمین گسترده گردیده و معمولا دارای اندامهای جانبی است. جام گل، از سه برگ زیبا حاوی نقوش رنگارنگ تشکیل شده که به طرف بالا و به سمت داخل گل خم شده است.کاسه گل، از سه کاسبرگ همرنگ گلبرگها که به طرف پایین و به سمت خارج کلاله گل پیچ خورده تشکیل شده که بطور مشخص رنگین و مانند گلرگها زیباست. و روی هر شاخه 4-1 گل بوجود می آید.در گلکاری دو نوع زنبق، زنبق سوخدار و زنبق ریزوم دار وجود دارد. زنبق ایرانی I.persica که پاکوتاه و دارای گلهای درشت به رنگهای ارغوانی و مخلوط زرد و سبز است.

انواع سوخدار را در گلدان می توان کشت کرد و باید در حاشیه گلخانه کشت نمود قبل از فصل بهار در ایام نوروز به گل می نشیند و برای تهیه شاخه بریده گل خوب است.

سوخهای زنبق را در عمق 10-7 سانتیمتری و به فاصله 15-10 سانتیمتر از یکدیگر کشت می نمایند. اینها را در خاکی متشکل از دو سوم خاک سیاه پر قوت و سبک باغچه و یک سوم خاک برگ و شن کشت می نمایند.

هر سال در کنار سوخ اصلی سوخهای جدیدی بوجود می آیند که با جداکردن و کشت آنها در خاک خوب می توان گیاه را تکثیر کرد. این پیازها را یکی دو سال در جای خود باقی می گذارند اما در سال سوم باید آنها را به محل اصلی منتقل ساخت.

زنبق ریزومی خاک پرقوت و خوب شخن شده و دارای زهکشی خوب نیاز دارد. ریشه های این زنبق در رطوبت زیاد از بین می روند.

زنبق را در محل سایه آفتاب می کارند. تکثیر گیاه از طریق تقسیم ریشه یا جدا کردن پوچوشها صورت می گیرد. گل زنبق بعنوان شاخه بریده یا آرایش سبدهای گل بکار می رود.