گندم، گیاهی است که نیاز بسیار زیادی به کودهای نیتروژنی دارد و عدم تامین به موقع این عنصر، موجب کاهش تعداد پنجه ها و در نهایت افت عملکرد را به دنبال دارد. با توجه به شرایط اقلیمی و وجود خاک سرد در اکثر مناطق کشور در این زمان رشدی، جذب نیتروژن از ریشه به خوبی صورت نمیگیرد.

از طرفی در این زمان آبیاری نیز انجام نمیشود که بتوان کود دهی مناسب داشت. تغییر منبع کودی تامین کننده نیتروژن در این مرحله میتواند کمک به سزایی به افزایش تعداد پنجه داشته باشد.

اگر به سرنوشت کودهای نیتروژنی پس از جذب در گیاه توجه کنیم، متوجه میشویم که 85 درصد نیتروژن جذب شده پس از احیا و فرآوری به اسیدهای آمینه آزاد تبدیل میشوند


از این رو می توان با استفاده از کودهای حاوی اسید های آمینه کمک بسزایی در مرحله پنجه زنی گندم نمود.
استفاده از اسید های آمینه ، کود ریزمغزی ، 20-20-20 و اسید هیومیک در اسفند پیشنهاد می شود.