بسياري از مناطق دنيا با مشكل شوري آب و خاك روبرو مي باشند. خاكهاي شور به طور عمده در مناطق خشك

در اين مناطق، نمك‌ها در لايه سطحي خاك انباشته مي‌شوند. تجمع نمك اغلب ناشي از تبخير و تعرق در پي آن بالا آمدن آب زيرزميني شور مي‌باشد.

خاكهاي تحت تاثير شوري نمك به سه گروه عمده تقسيم بندي مي‌شوند:
خاكهاي شور، خاكهاي سديمي و خاكهاي شور سديمي

خاكهاي شور داراي مقدار زيادي از نمكهاي بي اثر نظير كلريد و سولفات سديم و منيزيم مي باشند. در مراحل پيشرفته تر آبشويي نمك ها از نيمرخ خاك، درصد سديم در فاز تبادلي خاك افزايش يافته و خاكهاي سديمي را تشكيل مي‌دهد.

اگر مقدار زيادي سديم در فاز تبادلي وجود داشته باشد، سديم وارد فاز محلول شده و در پي آن كربنات و بي كربنات سديم تشكيل مي‌شود. پ-هاش بالا و غلظت به نسبت بالاي نمك سبب پراكنش ذرات رس و ماده آلي خاك مي‌شود.

در اين شرايط به دليل پراكنش ذرات هوميك، خاك‌ها سياه بوده و گاهي اوقات خاكهاي سياه قليايي ناميده مي‌شود. شوري خاك مشكلات زيادي را براي رشد و نمو گياه ايجاد مي‌كند.

يكي از مشكلات شوري ايجاد فشار اسمزي در خاك بوده كه سبب نگه داشت آب در خاك مي شود و از ميزان آب قابل استفاده خاك براي گياه مي‌كاهد. از ديگر مشكلات شوري بر هم زدن تعادل عناصر تغذيه اي در خاك است. به عنوان مثال در خاكهاي شور معمولاً غلظت كلسيم و پتاسيم كمتر از مقدار نياز گياه بوده و ميزان بور، بيكربنات، سديم، كلر و منيزيم در اندازه سميت براي گياه مي‌باشند.

معمولاً در شوري-هاي پايين سميت عنصر براي گياه مطرح است و در شوريهاي بالا كاهش آب قابل استفاده خاك براي گياه مطرح است. در شرايط شور، غلظت يونهاي سديم و كلر اغلب بيش از ده برابر يا صد برابر غلظت عناصر پرمصرف و بيشتر از آن در مقايسه با عناصر كم مصرف مي‌باشد.

بنابراين بالا بودن غلظت هاي سديم و كلر در محلول خاك ممكن است سبب كاهش فعاليت يون هاي عناصر غذايي و افزايش قابل ملاحظه نسبت هاي سديم به كلسيم، سديم به پتاسيم، كلسيم به منيزيم و كلر به نيترات ‌شود.

به عنوان مثال در خاك، شوري با كم كردن قابليت استفاده فسفر، جذب و غلظت آن در گياه را كاهش مي‌دهد. چنانچه در محيط هاي شور، نمك هاي سديم دار غالب باشند، اين يون نه تنها باعث كاهش قابليت جذب كلسيم مي‌شود، بلكه از مقدار انتقال آن به سمت نقاط در حال رشد گياه كم كرده و در نتيجه بر كيفيت اندام هاي رويشي و زايشي گياه اثر مي‌گذارد.
همچنين سديم باعث كاهش جذب پتاسيم شده و يا وجود غلظت بالاي كلر سبب كاهش جذب نيترات به وسيله گياه مي‌شود.

البته شواهد و مطالعات ثابت كرده كوددهي بيش از نياز گياه در شرايط شور باعث افزايش عملكرد محصول نمي شود و تنها باعث افزايش كيفيت محصول مي‌شود. راههاي مقابله با تنش شوري به طور كلي تغذيه پتاسيم و كلسيم معمولاً مقاومت گياه به تنش شوري را افزايش مي دهد. يكي از راههاي كاهش شوري خاك استفاده از تركيبات داراي كلسيم است.

در گذشته براي اصلاح خاكهاي شور از سولفات كلسيم يا همان گچ استفاده مي‌شد. پس از حل شدن گچ، كلسيم آن در خاك جايگزين سديم تبادلي مي شود و اثرات شوري را كاهش مي‌دهد از طرفي سولفات آن در خاك تبديل به اسيد سولفوريك شده و PH خاك را اصلاح مي‌كند.
ولي استفاده از گچ در مناطق خشك و نيمه خشك آهكي كشور ما باعث ايجاد محدوديتهايي مي‌شود. امروزه تركيبات ضد شوري جديدي در بازار موجود است كه اين تركيبات عمدتاً داراي كلسيم تركيب شده با اسيدهاي آلي هستند.

برای اصلاح خاک شور بایستی مقدار کلسیم در بخش محلول دارای تبادل کاتیونی افزایش یابد و هنگامی که کلسیم محلول زیادی در محیط خاک وجود داشته باشد، کلسیم جذب کلوئید شده و سدیم آزاد می شود و به این ترتیب شوری تقلیل می یابد.

از تركيبات ضد شوري موجود در بازار نمک زدا (Salt) محصول شركت منورت اسپانيا مي‌باشد. اين تركيب داراي 1/12 درصد كلسيم و 30 درصد پلي هیدرو كربوكسيليك اسيد است.

مکانیسم عمل این محصول به این شکل است که باعث جابجایی اکثر کاتیون های سدیم توسط ترکیب کلسیم می شود. این محصول باعث بهبود تبادل یونی خاک و خارج نمودن نمک های مضر و سمی برای گیاهان می شود.