از جمله علائم این بیماری فرو رفتگی در طوقه گیاه است این فرورفتگی ابتدا سفت بوده و کم کم نرم می‌شود، در این بیماری بافتهای چوبی از بین رفته و بوته در حالیکه گیاه سرحال است از بین می‌رود.
بیماری بوته میری
بوته میری یک بیماری است که در بین بسیاری از گیاهان شایع است و علائم مشابهی هم دارد. ولی بیشتر در گیاهان جوان دیده می‌شود. این بیماری در بین کشاورزان به نام هایی مثل سبز خشکی، داغ زدگی و آب زدگی شناخته می‌شده است. این بیماری بین گیاهان جالیزی مانند خیار، انواع خربزه، هندوانه و کدو بخصوص در مناطقی مانند اصفهان، تهران، جیرفت، ورامین، ساوه، کاشان، همدان، لرستان و خراسان و .... دیده می‌شود.
علائم بیماری بوته میری
از جمله علائم این بیماری فرو رفتگی در طوقه گیاه است این فرورفتگی ابتدا سفت بوده و کم کم نرم می‌شود، در این بیماری بافتهای چوبی از بین رفته و بوته در حالیکه گیاه سرحال است از بین می‌رود. قارچ این بیماری در روی میوه هایی که در تماس با سطح خاک مرطوب قرار گرفته اند هم بیماری ایجاد می‌کند. این بیماری در روی میوه به شکل لکه های کوچک و فروفته با قطر یک سانتی متر دیده می‌شود و این لکه ها ابتدا به رنگ سبز تیره بوده و کم کم توسعه پیدا کرده و منطقه بزرگی از میوه آبکی شده و رنگ آن قهوه ای مایل به قرمز با بوی نا مطبوع می‌شود. این بیماری بسیار سریع ظاهر می‌شود و خسارت وارد می‌کند و گیاه در مدت کوتاهی از بین می‌رود به همین دلیل به این بیماری سبز خشک گفته می‌شود.
قارچهای عامل بیماری بوته میری
انواع قارچهایی مانند پیتیوم، فایتوفتورا و ریزوکتونیا می‌توانند عامل این بیماری باشند. بیماری بوته میری در تمام مراحل رشدی گیاه قادر به آلوده کردن گیاه است. ولی این بیماری قارچی بیشتر به شرایط محیطی بستگی دارد. اگر بوته آلود بشود و شرایط محیطی هم مساعد باشد ظرف مدت کوتاهی حدود 48 ساعت مزرعه آلوده و نابود می‌شود. قارچهای آلوده کننده زمستان را به شکل اووسپور در خاک می‌گذرانند و در بهار با مساعد شدن آب و هوا اووسپور جوانه زده و از آنها هاگهایی آزاد می‌شوند که این هاگ ها در سطح میزبان بیماری را ایجاد می‌کند. این قارچ به روش غیر جنسی و از طریق آب، خاک، ادوات کشاورزی آلوده و گاهی حشرات بیماری را منتقل می‌کنند. این قارچها در دامنه
دمایی 5 درجه و بالاتر می‌تواند رشد کند و دماهای 28 تا 32 درجه سانتی گراد برای رشد عامل این بیماری مساعد تر است.
علائم این بیماری در گیاهان مختلف و بسته به سن فرق می‌کند. اگر بذر گیاه حساسی در زمین آلوده به قارچ پی تیوم، ریزوکتونیا یا فایتوفتورا کاشته شود جوانه نمی‌زند و می‌پوسد و یا ممکن است جوانه بزند گیاهچه قبل از خروج از خاک آلوده شوند و از بین برود. گیاهچه ها به دلیل اینکه بافت استحکامی کاملی ندارند بسیار حساس هستند. مرگ گیاهچه ممکن است حتی بعد از خروج از خاک هم انجام شود. در این حالت محل طوقه و ریشه پوسیده شده و بسیار نازک می‌شود. در گیاهان مسن تر علائم بیماری به صورت لکه هایی در روی ساقه ظاهر می‌شوند و ممکن است این لکه ها به هم متصل شوند و بعد از اینکه دور تا دور گیاه را گرفتند باعث مرگ گیاه شوند. ریشه های فرعی در این گیاهان مورد حمله قرار گرفته و باعث پژمردگی، کوتولگی، یا مرگ قسمت های هوایی گیاه می‌شوند. بعد از آلودگی قارچ های ساپروفیت هم به گیاه حمله کرده و باعث پوسیدگی می‌شوند.
میـوه بسـیارى از گیاهـان نظیـر خیـار، کلـم، سـیب زمینـى، در موقـع حمـل یـا در انبـار مـورد حملـه قـارچ پـى تیـوم قـرار مى گیرنـد. سـطح خارجـى چنیـن میـوه هایـى از میسـیلیوم قـارچ پوشـانده شـده، سـطح داخلـى آنهـا آبکـى می شوند.
عامـل بیمـارى مـرگ گیاهچـه قـارچ هـاى پیتیـوم، فیتوفتـورا و بعضـى از قـارچ هـاى خاکـزى دیگـر ماننـد فوزاریـوم، اسـکلرو تیـوم و ریـزوکتونیـا مـى باشـند، ولـى غالبـا معروفتریــن عامل آن پیتیوم و گونــه هــاى آن می باشد.
سیستم کاربری