کاشت گلهای زینتی علاوه بر زیبایی های حاصله از تضاد اشکال، بافتها، رنگها و اندازه های مختلف برگ و ساقه و گل مشخصه مهم دیگری مبنی بر تولید رطوبت و مساعد کردن محیط اطراف خود برای بهتر زیستن انسانها دارند در ادامه این مقاله به نحوه نگهداری و مراقبت های لازم گلهای زینتی زیر میپردازیم.

•    استکانی
•    اطلسی
•    ارکیده
•    آروکاریا
•    آفتابگردان
•    آگاو
•    آناناس
•    آویز
 

 

 

 

گل استکانی گیاه شبیه استکان و دارای انواع یکساله و دوساله می باشد. ولی گیاه بومی جنوب اروپا و فرانسه است. طول بوته از 15 سانتیمتر تا 5/1 متر تغییر می کند.
برخی از انواع آن دارای ساقه خزنده و نرم هستند که برای گلکاری در روی تپه های صخره ای مناسب است. این گل دارای انواع پُر پر و کم پر و به رنگهای آبی، بنفش و سفید می باشد و آن را با بذر و تقسیم ریشه زیاد می نمایند.
خاک مناسب این گل، قوی، سیاه و دارای زهکشی خوب است و به محل آفتابگیر یا سایه آفتاب نیاز دارد. بوته ها را به فاصله 50-40 سانتی متر از هم می کارند.
اواخر زمستان تا اوایل سال دوم در میان برگها شاخه هایی بیرون می آیند که اردیبهشت تا اواخر خرداد به گل می نشینند. گل استکانی در آب بسیار با دوام است و می توان دسته گل های زیبایی از آن درست کرد.
مراقبت: خاک کمی اسیدی، رطوبت زیاد، آبیاری متوسط، حرارت متوسط و نور زیاد.
ازدیاد: گذشته از تقسیم ریشه و بذر در بهار که در بالا ذکر شد، بوسیله قلمه در اواخر تابستان و درجه حرارت 13-10 درجه سانتیگراد.
کود: دو گرم در لیتر هر هفته یکبار از اردیبهشت تا مرداد.
نوع خاک: مخلوطی از تورب و خاک برگ.
نکته عمومی برای گلکاری نوین گلهای زینتی ، غبارپاشی جهت تامین رطوبت، برگهای گیاه را نیز تمیز می نماید.

 

 

 

 

اطلسی مثل شمعدانی در همه جا کشت می شود. گل اطلسی به رنگهای سفید، آبی، قرمز، بنفش می باشد و همچنین دارای برگهای ریز است.
اخیرا نوع زرد آن نیز به بازار آمده است. گل اطلسی پُر پر و نیمه پر نیز موجود است. معمولا ارتفاع بوته ها 80-20 سانتی متر است.
گل اطلسی جز گیاهان یکساله محسوب می شود. اما اگر نشا آن در پاییز تهیه و در زمستان از گزند سرما حفظ شود در اوایل بهار به گل می نشیند و تعداد گلهایش بطور چشمگیری افزایش می یابند. همچنین اگر بوته ها را در گلدان کشت کنند و قبل از یخبندان آنها را از نزدیکی خاک هرس نمایند و کود کافی به آن دهند و در گلخانه گرم قرار دهند، از اوایل زمستان به گل می نشینند.
گل اطلسی به خاک نسبتا سنگین (رسی دارای کود کافی) و پر قوت نیازمند است و در طول دوره رشد و پس از آن به آب و همچنین نور مستقیم و فراوان نییاز دارد. اما دور بوته را در تابستان با کمپوست می پوشانند تا از حرکت زمین اطراف آن جلوگیری کنند والا بوته خشک می شود. و دارای عمر کوتاه می گردند.
انواع مختلف گل اطلسی را توسط بذر زیاد می نمایند. بذر انواع بومی را اواسط اسفند در محل اصلی کشت می کنند و پس از رشد آن را تنک می نمایند. اگر به خاک باغچه خاک آوار دهند این انواع بومی باغچه، بدون دردسر و پر گل بوجود می آیند. اگر اطلسی شته گرفت با سم تماسی مثل مالاتیون سمپاشی می نمایند. اگر گلهای خشک را از بوته جدا کنند بوته دیرتر ضعیف می شود و دوام آن زیادتر می شود.
شاخه های بریده اطلسی در آب دوام دارد و غنچه های درشت آن نیز در آن می شکفد.

 

 

 

 

 

در طبیعت بسیاری از آنها در شیار سنگها می رویند و اغلب گونه ها دارای پیازهای دروغین می باشند که در انتهای خود برگهایی به رنگ سبز تیره، خشن و با رگبرگهای زیاد تولید می کند. گلهای گوشتی و معطر می باشند ساقه گل دهنده درقسمت تحتانی پیاز دروغین خارج و تولید گل می نماید. کاسبرگ ها بزرگتر از گلبرگها می باشند. گلها به رنگ سفید خالص و آبی متمایل به صورتی یا سبز کم رنگ، سبز متمایل به قهوه ای و زرد می باشند.
مراقبت: خاک کمی اسیدی، رطوبت متوسط، آبیاری متوسط، حرارت متوسط و نور متوسط.
ازدیاد: بوسیله تقسیم بوته در بهار.
کود: در فصل رشد، مقدار یک گرم در لیتر هردو هفته یکبار.
نوع خاک: خاکبرگ، تورب مخلوط با خزه.

 

 

 

 

 

 آروکاریا گیاهی است همیشه سبز، دارای برگهای سوزنی، که یک نوع آن در گلدان کاشته می شود. شاخه های آروکاریا بطور منظم به صورت پنج تایی خارج می شود. آروکاریا را در تابستان در هوای آزاد و در نیمه سایه یا سایه درختان دیگر قرار می دهند. رشد آروکاریا بطور بطی است (نگارنده این گیاه را در شمال در هوای آزاد دیده که بصورت درختی بزرگ درآمده است).
مراقبت: خاک کمی اسیدی، رطوبت متوسط یا زیاد، آبیاری کم، حرارت متوسط. ازدیاد، قلمه انتهایی ساقه سرشاخه در اواخر تابستان، درجه حرارت بستر 16-13 و در بهار درجه حرارت 13-10 درجه سانتیگراد.
کود: 2 گرم در لیتر سولفات آمونیوم از فروردین تا شهریور هر سه هفته یکبار.
نوع خاک: مخلوطی از دو قسمت خاک برگ، یک قسمت تورب و یک قسمت ماسه.
نکته عمومی برای گلکاری نوین گلهای زینتی، از نگهداری گیاهان آپارتمانی در کریدورها و راهروهای با جریان هوای شدید و بدون رطوبت خودداری کنید.

 

 

 

 

 

آفتابگردان در گرمای زیاد تابستان از بین نمی رود و برای محلهای آفتابگیر بسیار مناسب است. در گلکاری بیشتر از انواع پرورش یافته آن استفاده می شود که قدشان 40-30 سانتی متر می شود. اگر بخواهند گلهای مرغوب بوجود آورند باید در پاییز به زمین مورد کشت کود زیادی بدهند و در حین رشد آن را با کود مایع یا شیمیایی تقویت نمایند.
گل آفتابگردان خاک ویژه ای نمی خواهد و در هر نوع خاکی بخوبی رشد می کند. رنگ گل آفتابگردان زرد یا نارنجی مایل به قهوه ای است ولی انواع دیگر آن از قبیل سفید، زرد، نارجی، قهوه ای، صوتی و بلوطی نیز دیده شده است.
بهترین نوع گل آفتابگردان برای گلکاری آفتابگردان برگ خیاری H. Cucumberifolius که قدش نسبت به سایر انواع دیگر زیاد بلند نمی شود و برای مدت زیادی یعنی از اواسط خرداد ماه تا آخرین ماه پاییز گل می دهد.

 

 

 

 

 

 

آگاو گیاهی است گوشتی که در زمستان در درجه 6-4 سانتیگراد و کمی آب نگهداری می شود و در صورت مراقبت خوب پس از دو سال به گل می رود. برگها ضخیم و آبدار و گاهی قابل انعطاف است. لبه برگها دارای خارهای سیاه رنگ است.
ازدیاد: بذر در اواسط بهار، درجه حرارت مناسب برای سبز شدن بذر 21 درجه سانتیگراد می باشد.
مراقبت: خاک کمی اسیدی، رطوبت کم، آبیاری کم، حرارت زیاد و نور زیاد.
کود: دو گرم در لیتر هر دو هفته یکبار.
نوع خاک: قابل نفوذ که مخلوط مساوی از خاک باغچه ماسه های درشت و تورب می باشد.

 

 

 

 

 

گیاهی است با برگهای چرمی بلند و نیزه ای با نوارهای طولی کرم و سفید رنگ در لبه است برگها مضرس با خارهای قرمز رنگ می باشد. هنگام پیدایش گل قسمت میانی گیاه به رنگ قرمز در می آید.
مراقبت: خاک کمی اسیدی، رطوبت متوسط، آبیاری متوسط یا زیاد حرارت زیاد و نور متوسط.
ازدیاد: بوسیله پاجوش در بهار، قلمه برگ. به این ترتیب که چند روز برگ را نگاه داشته تا رطوبت خود را از دست بدهد. حرارت 23 درجه سانتیگراد.
کود: یک گرم در لیتر هر دو هفته یکبار از فروردین تا شهریور ماه.
نوع خاک: مخلوطی از دو قسمت تورب یک قسمت خاک برگ و کمی ماسه.
توضیح: نگهداری این گیاه در آپارتمان بسیار مشکل است، پس از تولید میوه برگهای اولیه زرد شده از بین می روند. در این زمان گلدان را باید در جای گرم و روشن قرار دهید.

 

 

 

 

این گل بومی مکزیک و پرو است و برای نگهداری در گلدان مناسب است. این گل به صورت شیپور آویزان است که به رنگهای مختلف صوتی، سفید، بنفش و ارغوان دیده می شود.
بهترین خاک برای کاشت آویز خاکی است که از دو سوم خاک قوی متعادل و یک سوم ازخاک برگ و کود تشکیل شده باشد. این گل را می توان با قلمه و در حرارت 28-15 درجه سانتیگراد زیاد نمود. کشت بذر نیز مرسوم است.
نکته عمومی برای گلکاری نوین گلهای زینتی ، سبد آویزان بیشتر از گیاهان دیگر در معرض جریان هوا قرار گرفته و در نتیجه نیاز آبیاری و رطوبتی بیشتری دارد. ارتفاع آنها را طوری انتخاب کنید که پاسخگوی نیازهای آنها باشید.

 

امیدواریم مقاله گلکاری نوین گلهای های زینتی
مورد توجه و پسندتان قرار گرفته باشد . پیشاپیش از حمایت شما سپاسگزاریم.
این مطلب توسط تیم تحقیقاتی و علمی آوان تهیه شده است. استفاده از مطالب برای نشر علم و آگاهی با ذکر منبع و درج لینک بلامانع است.